Hoe is het Baken eigenlijk begonnen?
Ik neem jullie dan even mee terug in de tijd. Jaren geleden speelden er al plannen en ideeën om "iets" voor onszelf te starten. Van een eigen dagbesteding, een woonlocatie voor mensen die zorg nodig hebben, een woongemeenschap..... alle vormen zijn de revue wel gepasseerd en weer aan de kant geschoven. Regels, bureaucratie, wetten, vergunningen..... voor ons niet te doen om daaraan te voldoen. Ook onze eigen persoonlijke groei en onze visie op Het Leven maakte dat we eigenlijk helemaal niet meer wilden voldoen aan alle beperkingen, kaders, protocollen en voorwaarden. Vanuit onze passie voor menselijkheid en zorg ontstond langzaam het idee voor Het Baken, in een ruw concept.
En zo was daar ineens het begin van corona......
Ik was op dat moment al 9 jaar, met veel plezier en passie, werkzaam binnen een dagbesteding. Samen met "mijn deelnemers" hadden we het ontzettend leuk. Het was een hechte groep, waar we elkaar versterkten, lachten, huilden, van elkaar leerden en onze eigen persoonlijke ontwikkelingsstappen konden zetten. Door de invoering van maatregelen kwam ik in conflict met mijn morele kompas; mijn hele Zijn en werken vanuit mijn hart kwam in opstand. Het kwam tot een arbeidsconflict en beëindiging van mijn contract. Met pijn in mijn hart moest ik "mijn plekkie" en "mijn cluppie" loslaten en vertrekken.
Dit had voor mij een enorme emotionele impact, maar ook zeker voor degene die achterbleven. Enkelen van de groep besloten zelf ook op te stappen en de zorg op te zeggen.
Gelukkig was onze opgebouwde verbinding sterk genoeg om, ook buiten werk om, in contact te blijven.
We misten elkaar, de gesprekken, het samenzijn en de verbinding. Ik besloot ons huis op donderdag en vrijdag open te gooien, wie zin en behoefte had kon komen. We maakten eigenlijk een doorstart van wat we eerder al hadden, alleen nu bij mij thuis. We kletsten, deelden onze verhalen, zorgen en mooie momenten. We pakten het creatieve weer op, voor zover de ruimte dit toe liet, we gingen wat klusjes doen en samen eten op de donderdag.
Ondertussen had ik wel weer ander werk erbij voor een aantal uren in de week. Dit was een super cadeau natuurlijk, want ik had weer inkomen, wat rust en zekerheid gaf. En natuurlijk mij de financiële mogelijkheid bood om door te gaan met het "open huis".
Ik ontdekte gaandeweg dat mijn passie en mijn kwaliteiten toch echt liggen in gesprekken voeren, verbinden, creatief bezig zijn, ondersteunen bij persoonlijke ontwikkeling en samen Zijn. Maar door mijn werk buitenshuis in combinatie met het "open huis", pleegde ik roofbouw op mezelf. Ik moest weer een keuze maken; mijn hart volgen of gaan voor (financiële) zekerheid en de veilige weg.
Ik koos de weg van mijn hart en mijn passie en stopte met mijn werk. Alweer een emotionele keuze, want ik moest iemand teleurstellen en weer loslaten, wat ik erg moeilijk vond.
En zo was ik ineens full time thuis, alle tijd en ruimte om te doen wat ik graag doe en waar ik goed in ben. De samenkomsten konden doorgaan. Met één klein aandachtspuntje, ik had geen enkel inkomen meer....🙄😬😱
Dit heeft me een tijdje helemaal lam gelegd..... en nu dan???
Na de confrontatie met allerlei paniek en angst gevoel wat eruit knalde, vormde zich het idee van een stichting.
In 3 maanden, samen met Edser, het concept wat al ruw aanwezig was, uitgewerkt, omgezet in actie, units gekocht en daar was Het Baken!
Eigenlijk was er nog een hele belangrijke reden om heel snel Het Baken op te zetten, die ik ook graag wil vertellen. Maar dat doe ik in een volgend stuk. Anders wordt het een heel lang verhaal.